بیماری پارکینسون نوعی اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر روی حرکت تأثیر می گذارد. علائم به تدریج شروع می شود و گاهی اوقات تنها با یک لرزش کوچک در یک دست، که فرد به سختی متوجه آن می شود، آغاز می شود. علاوه بر لرزش ها که بسیار رایج هستند، این اختلال معمولاً باعث خشکی یا کند شدن حرکت نیز می شود.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است حالت چهره به میزان کم بیانگر این بیماری باشد. ممکن است دست ها هنگام راه رفتن تکان نخورند. ممکن است حرف زدن فرد آرام یا مبهم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری و با گذشت زمان بدتر می شود.
لرزش.
لرزش معمولاً از یک اندام شروع می‌شود که اغلب دست یا انگشتان دست است. ممکن است فرد انگشت شست و سبابه را به هم بمالد که به آن لرزش پیل رولینگ گفته می‌شود. ممکن است لرزش در هنگام استراحت وجود داشته باشد.
حرکت آهسته: ممکن است با گذشت زمان بیماری پارکینسون حرکت را کند کرده و کارهای ساده را دشوار و وقت‌گیر کند. قدم‌های فرد هنگام راه رفتن کوتاه‌تر می‌شود. بلند شدن از صندلی دشوار می‌شود. فرد هنگام راه رفتن پاهای خود را روی زمین می‌کشد.
سفتی عضلات: سفتی عضلات می‌تواند در هر قسمت از بدن رخ دهد. عضلات سخت می‌تواند دردناک باشد و دامنه حرکت را محدود کند.
اختلال در قامت و تعادل: فرد می‌تواند قامت خمیده پیدا کند یا دچار مشکل تعادل شود.
از دست دادن حرکات اتوماتیک: ممکن است توانایی انجام حرکات ناخودآگاه از جمله چشمک زدن، لبخند زدن یا حرکت دست‌ها هنگام راه رفتن کاهش پیدا کند.
تغییرات تکلم: تکلم ممکن است آرام، سریع، مبهم یا با تردید باشد و بیشتر حالت یکنواخت و بدون بالا و پایین‌های معمول را داشته باشد.
تغییرات نوشتار: نوشتن می‌تواند دشوار شود و دستخط فرد کوچک به نظر برسد.
