قطعی برق این روزها نقل محافل و ترند شبکه‌های اجتماعی شده است. موضوعی که علاوه بر اینکه مشکلات فراوانی را بوجود آورده است از بعد اقتصادی نیز خسارات فراوانی را به اقتصاد کل کشور و شهروندان وارد کرده است.
مهاباد نیز با جمعیت حدودا ۳۰۰ هزار نفری از این اتفاق مصون نماینده است. شهری که در آن پتروشیمی، دهها کارخانه و سردخانه، بازارهای مرزی و مراکز گردشگری‌اش نقش کلیدی در معیشت مردم دارند. اما تابستان ۱۴۰۴ برای این شهر، یادآور خاموشی‌هایی شد که هر ساعت آن به معنای زیان‌های سنگین اقتصادی بود.
براساس آمار رسمی، اقتصاد ایران روزانه ۱۸ هزار میلیارد تومان از قطعی برق خسارت می‌بیند. با در نظر گرفتن سهم جمعیتی 0.35 درصدی و ضریب اهمیت 0.9 مهاباد، سهم این شهر به حدود ۵۰ تا ۵۵ میلیارد تومان در روز می‌رسد.
به عبارت ساده‌تر، هر روز خاموشی معادل نابودی سرمایه‌ای برابر با ساخت یک کارخانه متوسط یا از دست رفتن صدها شغل پایدار است. اگر تنها سه ماه تابستان را حساب کنیم، رقم خسارت مهاباد به ۵ هزار میلیارد تومان می‌رسد؛ عددی که می‌تواند چرخ کل اقتصاد شهری چون مهاباد را از حرکت بازدارد.
این خسارت چگونه رخ می‌دهد؟
صنعت: توقف تولید در پتروشیمی و کارگاه‌های شهرک صنعتی، کاهش بهره‌وری و هزینه‌های مجدد راه‌اندازیکشاورزی و سردخانه‌ها: فساد محصولات، افت کیفیت و زیان مستقیم کشاورزان
تجارت و خدمات: خاموشی مغازه‌ها، افت فروش و فراری شدن مشتریان بازارچه‌های مرزی و تاناکورا
گردشگری: نارضایتی مسافران، اختلال در هتل‌ها و رستوران‌ها و کاهش بازگشت گردشگران
هر یک از این بخش‌ها به نوبه‌ی خود سهمی در آن 50 میلیارد تومان زیان روزانه دارند. اعدادی که شاید در نگاه اول ساده به‌نظر برسند، اما در واقع به معنای کاهش درآمد خانواده‌ها، افزایش بیکاری و کوچک‌تر شدن سفره مردم‌اند.
وزارت نیرو و دولت سال‌ها وعده تأمین پایدار انرژی را داده‌اند، اما نتیجه، چراغ‌های خاموش شهری است که ظرفیت‌های عظیم صنعتی و تجاری دارد. اگر مدیریت بحران برق در همین نقطه بماند، فردا تنها چیزی که برای مهاباد باقی خواهد ماند، آمارهایی از فرصت‌های از دست رفته است.
✍️ هه‌ژار رحیمی
