آمارهای جدید یونیسف نشان می‌دهد، طی شش سال بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱، بیش از ۴۳ میلیون کودک در اثر سیل، طوفان، خشکسالی و آتش‌سوزی از خانه‌های خود رانده شده‌اند. روزانه ۲۰ هزار کودک به دلیل شرایط آب‌وهوایی شدید ناشی از تغییرات اقلیمی آواره می‌شوند. محققان دریافتند که سیل و طوفان باعث ۹۵ درصد از جابجایی کودکان ثبت شده و بقیه به دلیل خشکسالی و آتش سوزی‌های جنگلی بوده است.
در سال ۲۰۲۰، طوفان آمفان منجر به آواره شدن ۱/۵ میلیون کودک در سراسر هند، بنگلادش، میانمار و بوتان شد. در سال ۲۰۲۱، طوفان رای باعث آواره شدن ۱/۵ میلیون کودک در فیلیپین، پالائو و ویتنام شد.
بر اساس تعداد کلی جابجایی‌ها، سه کشور غالب بودند: فیلیپین، هند و چین، که در مجموع ۲۳ میلیون کودک در طول دوره شش ساله مجبور به ترک خانه‌ها و مدارس خود شدند.
کشور جزیره‌ای کوچک دومینیکا در دریای کارائیب که در سال ۲۰۱۷ توسط طوفان ماریا ویران شد، ۷۶ درصد از جمعیت کودکان را در طول شش سال آواره کرد. این گزارش نشان می‌دهد که سودان جنوبی و سومالی بیشترین نسبت آوارگی کودکان را در اثر سیل تجربه کرده‌اند و ۱۱ الی ۱۲ درصد از کودکان مجبور به ترک خانه‌های خود هستند.
در همین حال خشکسالی، به‌ویژه در سومالی، اتیوپی و افغانستان باعث شده بیش از ۱/۳ میلیون کودک مجبور به ترک خانه‌های خود شوند. این گزارش نشان می‌دهد که آتش‌سوزی‌های جنگلی در ایالات متحده و کانادا نیز منجر به جابجایی کودکان شده است و احتمالاً در آینده باعث جابه‌جایی در مقیاس بزرگ‌تر می‌شوند.
