هرازگاهی ممکن است اخبار و مطالبی پراکنده در فضای مجازی اذهان دوستداران محیط زیست را دچار تشویش کند که آیا غذا دادن به وحوش کاری درست است یا خیر
اگر از منظر انسانی به این مقوله بنگریم، غذا دادن به حیات وحش بی پناه و گرسنه بدون شک مُهر تاییدی بر عطوفت انسانی، خیرخواهی و حس حیوان دوستانه آدمی است اما اگر احساسات را کنار گذارده و از دیدگاه علمی به این مبحث نظری بیفکنیم، نوع رفتار ما را با این موضوع متفاوت خواهد نمود
به جهت رفع تردیدها پاره ای از نظرات متخصصان حیات وحش را در اینجا بررسی کرده ایم که در نهایت منتج به این نظریه خواهد شد که غذا ندادن به حیوانات وحشی بهتر از غذا دادن به آنها است
قسمت اول:
چرا نباید به حیوانات وحشی (شاید به جز پرندگان) غذا بدهید
بسیاری از مردم با بیرون ریختن دانه های پرندگان، سنگ نمک و سایر منابع غذایی، حیات وحش را به حیاط خلوت خود می کشانند، اما کارشناسان می گویند انجام این کار می تواند منجر به دردسر شود
تغذیه کنندگان پرنده ها گرچه در میان صاحب خانه ها محبوب هستند، اما می توانند جنبه های منفی برای حیات وحش داشته باشند
اما آیا این مسائل بیش از مزایای آنها است؟
خواه تغذیه کننده پرندگان در تراس آپارتمان باشد یا تغذیه کننده گوزن های حیاط خلوت با ذرت، بسیاری از مردم از جذب حیات وحش با پیشنهاد غذا لذت می برند. اما کارشناسان می گویند انجام این کار می تواند عواقب خطرناکی هم برای حیوانات و هم برای انسان داشته باشد
جینین فلیگل، زیست‌شناس حیات‌وحش در کمیسیون بازی‌های ایالتی پنسیلوانیا، می‌گوید، مکان‌های تغذیه انواع مختلفی از حیوانات را به یک منطقه کوچک می‌آورند، که می‌تواند به کانونی برای انتقال بیماری و انگل تبدیل شود. به عنوان مثال، دانشمندان گمان می‌کنند که بیماری کشنده‌ای که گوزن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به نام «بیماری زوال مزمن» از طریق قرار گرفتن در معرض ادرار، بزاق و مدفوع منتشر می‌شود – همه این‌ها وقتی حیوانات در غذاخوری‌ها جمع می‌شوند با هم مخلوط می‌شوند
فلیگل می گوید: خوراکی که برای جذب گوزن استفاده می شود، بوقلمون ها، سنجاب ها، راکون ها، اپوسوم ها، جوندگان، گندراسوها و روباه ها را نیز مستقیم یا غیرمستقیم می کِشاند و همانطور که سایت های خوراک خطر ابتلا به بیماری و انتقال را در گوزن و واپیتی افزایش می دهند، این مکان ها نیز همین کار را برای این گونه ها انجام می دهند
دیستمپر سگ، پاروویروس، لپتوسپیروز، بایلیساسکاریس، و آبله پرندگان همه بیماری ها یا انگل هایی هستند که می توانند در محل های تغذیه پخش شوند
فلیگل می گوید: «تغذیه به حیات وحش به طور کلی ایده بدی است، فرقی نمی کند چه گونه ای باشد یا کجا هستید
حیوانات وحشی حیوان خانگی نیستند
هر کسی که تا به حال راکونی را دیده که مقداری کره بادام زمینی را نوک می زند، می داند که این حیوانات می توانند مانند یک حیوان خانگی، زیبا و نوازشگر به نظر برسند، اما همه حیوانات وحشی، حتی حیوانات کوچک، قادر به ایجاد آسیب هستند
در واقع، سنجاب‌های جویای غذا بیش از هر حیوان دیگری در گرند کانیون، مردم را گاز می‌گیرند
قسمت دوم:
به حفظ وحشی بودن و سلامت حیات وحش کمک کنید
خدمات حیات وحش شما را تشویق می کند که از تغذیه حیوانات وحشی مانند اردک، غاز، مرغ دریایی، راکون، گوزن، سنجاب یا کایوت اجتناب کنید
یکی از راه هایی که می توانید به کاهش درگیری های حیات وحش با مردم کمک کنید، تغذیه نکردن حیات وحش در نزدیکی جمعیت های انسانی و در پارک ها است
اغلب از کارشناسان خدمات حیات وحش خواسته می شود تا در مشکلات آسیب حیات وحش مربوط به حیواناتی که به طور تصادفی یا عمدی توسط مردم تغذیه شده اند، کمک کنند
تغذیه حیات وحش می تواند به تعدادی از مشکلات جدی منجر شود:
غذای انسان برای حیوانات وحشی سالم نیست و آنها برای زنده ماندن نیازی به غذای انسان ندارند
حیوانات وحشی رژیم های غذایی خاصی دارند و در صورت تغذیه نامناسب ممکن است دچار سوء تغذیه شوند یا بمیرند
همچنین حیوانات نمی توانند غذا را از بسته بندی یا فویل تشخیص دهند و با خوردن این اقلام بیمار می شوند
تغذیه منجر به نگرانی های بهداشت عمومی می شود. تعداد بیش از حد حیوانات در یک مکان احتمال انتقال بیماری به مردم و سایر حیات‌وحش را افزایش می‌دهد
حیواناتی که به مردم عادت کرده اند، اغلب ترس خود را از مردم از دست می دهند و می توانند پرخاشگر شوند
حیواناتی که بیش از حد تهاجمی می شوند، ممکن است ناچاراً به منظور محافظت از مردم و اموال نابود شوند
پرندگانی که در نزدیکی یا در فرودگاه‌ها جمع می‌شوند، می‌توانند قربانی برخورد با هواپیما شوند و به طور بالقوه باعث تاخیر در پرواز، آسیب به هواپیما و از دست دادن جان انسان‌ها شوند
حیواناتی که در کنار جاده ها تغذیه می شوند تمایل دارند در نزدیکی جاده ها بمانند و احتمال تصادفات وسیله نقلیه و حیوان را افزایش می دهند
تجمع انبوه اردک ها و غازها می تواند آبراه ها، حیاط خلوت ها و زمین های ورزشی مجاور را آلوده کند. برخی از گونه های پرندگان آبزی هر روز تا یک پوند مدفوع می ریزند!
چگونه می توانید کمک کنید؟
بسیاری از مردم از زندگی در نزدیکی و تماشای حیات وحش لذت می برند.
با رعایت نکات زیر می توانید به حفظ وحشی بودن حیوانات کمک کنید:
حیوانات وحشی را با غذا دادن یا گذاشتن غذا برای آنها تشویق نکنید
اجازه ندهید غذای پرندگان روی زمین جمع شود.
ضایعات غذا را در باغچه ها یا سطل های کمپوست قرار ندهید و از سطل کمپوست دربسته استفاده کنید
ظروف آب و غذای حیوانات خانگی را مخصوصاً در شب در داخل خانه نگهداری کنید
اگر درختان میوه دارید، میوه را زمانی که رسیده است برداشت کرده یا دور بریزید
از سطل زباله های فلزی یا پلاستیکی بادوام با درب های محکم استفاده کنید
از تماشای حیات وحش از راه دور لذت ببرید.
به فضای آنها احترام بگذارید و به یاد داشته باشید که آنها حیوانات وحشی هستند که باید وحشی بمانند…
✍ : اسماعیل آتش‌زایی
🔹 ترجمه: ارغوان میرزائی
📚 منابع:
🔸نشنال جئوگرافیک
🔸USDA (Animal and Plant Health Inspection Service )
