واضح است که فوت مرحوم کاک ابوبکر معروفى هر چند ضایعه اى بزرگ براى خانواده محترم آن مرحوم بود، اما براى مردم بوکان به افتخارى تبدیل شد و نام بوکان را برجسته تر نمود که باید به روح آن مرحوم درود فرستاد و حشر ایشان را با اولیاء و شهدا از خداوند متعال مسئلت نمود.
در این رویداد اتهاماتى ناصواب را متوجه بنده کردند. قبل از این نیز نامه اى به امضاى تعدادى از نمایندگان دلسوز، رسانه اى شده بود که ایادى سیا و موصاد در بیرون همراه با ابزارهاى آنها در داخل، به صورت پیدا و پنهان بنده را متهم به عدم امضاى نامه مذکور نمودند. به منظور شفاف سازى و تنویر افکار عمومى ، لازم مى دانم توضیحاتى را به استحضار مردم فهیم و فرهیخته، برسانم:
١- بنده بلافاصله بعد از شب وقوع زلزله، خود را براى سفر به کرمانشاه آماده کردم و چون بلیط هواپیما مهیا نشد با ماشین شخصى خود و به تنهایى عازم کرمانشاه شدم و نمایندگان محترم استان کرمانشاه نیز که زودتر از دیگران از این حادثه اطلاع یافته بودند، قبل از حقیر به کرمانشاه عزیمت نموده بودند. نامه اى که تعدادى از همکاران محترم از سر دلسوزى تهیه و امضا کرده بودند به امضاى حقیر و نمایندگان استان کرمانشاه نرسیده بود چون ما در مجلس حضور نداشتیم و به کرمانشاه عزیمت نموده بودیم. آیا عدم امضاى نامه توسط نمایندگان داغدار کرمانشاه و حقیر سراپا تقصیر، ناشى از بی توجهى به این حادثه دلخراش بوده است ؟؟؟ چرا حضور داوطلبانه بنده را همپاى مردم در مناطق زلزله زده، با عدم امضاى نامه اى تحت الشعاع قرار مى دهند که نه تنها بنده، بلکه هیچکدام از نمایندگان محترم استان کرمانشاه ( که از همه نمایندگان داغدارتر بودند) دستاویز قرار مى گیرد؟ آیا این رفتار با اخلاق و انصاف همراه است ؟ آیا کسانى که چنین رفتارهایى را بروز مى دهند، از مردم، با مردم و براى مردم هستند؟ قضاوت را در این خصوص به مردم فهیم واگذار مى نمایم.
٢- بنده به محض اطلاع از فوت مرحوم کاک ابوبکر معروفى، علیرغم مشغله فراوان، خود را از کرمانشاه به روانسر رساندم و در چندین نوبت از مردم قدردان این خطه، تشکر نمودم. آیا معنى این کار حقیر، بى توجهى به فوت این انسان فداکار بوکانى است. قضاوت را در این خصوص نیز به مردم فهیم واگذار مى نمایم.
٣- از روانسر بنده همراه با پسر محترم آن مرحوم ( آقاى حسن معروفى ) در آمبولانس حضور یافتم و مسیر کامیاران را در میان اشک هاى پاک زنان و مردان مردم با احساس کُـرد، طى نمودیم و در مسیر بارهاى بار از طرف خانواده آن مرحوم و مردم بوکان از مردمى که براى بدرقه آمده بودند، تشکر نمودم. در شهز کامیاران که استقبال بى نظیرى انجام شده بود، در میان انبوه جمعیت، این شهر را طى دو ساعت طى کردیم و به جرأت مى توان گفت که بیش از ده هزار نفر حضور یافته بودند و در اوج احترام ما را بدرقه نمودند. در میان این جمعیت انبوه و محترم چند جوان در حوالى خروجى توسط مخالفین حقیر تحریک و کوک شده بودند، که خود مردم فهیم کامیاران آنها را کنترل و مورد انتقاد قرار دادند که اگر تعداد این افراد قابل توجه بود، قطعاً رسانه هاى مخالف و معاند و ایادى داخلى آنها در داخل آنرا برجسته مى کردند و آن را به تصویر مى کشیدند. حال سؤال اینجاست که چرا احترام و محبت بیش از ده هزار نفر را به نماینده مردم بوکان نمى بینند و بازگو نمى کنند اما نظر مخالف چند نفر محدود که تعدادشان کمتر از انگشتان دست بود، برجسته و بزرگ مى کنند؟ آیا این دلسوزى به حال و شأن مردم فرهیخته بوکان است؟ قضاوت در این خصوص را نیز به مردم آگاه و وجدانهاى بیدار مى سپارم.
۴- بنده بارهاى بار خود را فداى قدمهاى مردم بى ریا و فهیمى نمودم که از روى احساسات پاک انسان دوستى و قوم دوستى براى بدرقه آن مرحوم آمده بودند و بنده بارها از جوانان با احساس و پر هیجان درخواست کردم که از دادن شعارهایى که ممکن است مسئله ساز شود، بپرهیزند در حالیکه واضح بود که عده اى می خواستند سمت و سوى انحرافى به این موضوع بدهند خصوصاً عوامل سیا که از بیرون موضوع را رصد مى کردند، دنبال اتفاقات دیگرى بودند که خوشبختانه هوشیارى مردم، مانع از این اتفاق شد. مزدورانى که از بیرون مستقیماً این شرایط را رصد مى کردند، از هدایت و کنترل اوضاع توسط حقیر به ستوه آمده بودند و با تهمت خواستند زهر خود را بریزند لذا دست به پخش شایعات دروغین دیگرى علیه ینده زدند که همه شاهد رفتار غیر منصفانه آنان در کانالهاى تلگرامى بودند. قضاوت و تأمل در این خصوص را نیز به مردم فرهیخته مان که مردانگى بخشى از هویت غیر قابل انکار آنان است، مى سپارم
